Filmmaker Bavo Defurne geeft met deze filmreeks een visuele getuigenis van hoe zijn persoonlijke filmtaal is ontstaan, wat zijn invloeden zijn en hoe zijn filmmaken zich heeft ontwikkeld. Centraal staat de rol van het voorschrift Show, don’t tell (Toon, in plaats van te vertellen). Dat is een uitdrukking uit de narratologie, en met name het scenarioschrijven, die benadrukt dat de schrijver er goed aan doet om waar mogelijk vertelde informatie te vervangen door beeld. Deze techniek, waarbij onder meer non-verbale communicatie hoort, moet ervoor zorgen dat de scène van een narratieve film visueler en dynamischer overkomt. De narratieve film hanteert dit voorschrift eerder als een richtlijn - dialoog blijft bijna steeds prominent aanwezig. Experimentele filmers en mediakunstenaars doorbreken deze gewoonte. Ze volgen het Show, don’t tell principe veel principiëler en tegelijk vindingrijker dan de verwachtingen van de conventionele narratieve film toelaten. Defurne toont hoe hij zelf, en een aantal inspirerende, soms bevriende filmmakers een filmtaal hanteren waarin dialoog min of meer ont- breekt dan wel ondergeschikt is aan andere elementen van de filmtaal. Hij laat u kennismaken met het rijke arsenaal aan non-dialogische expressiemiddelen.