Zaterdag 19 november 2016 vanaf 14:00 Bezoek aan het Maurice Verbaet Center

Begin jaren 1970 begon Maurice Verbaet kunst te verzamelen. Hij deelde al gauw zijn passie met zijn vrouw Caroline. Samen bezochten ze galeries maar gingen ook op atelierbezoek bij kunstenaars. Zonder dat het vooraf met zoveel woorden was uitgesproken, bleken de keuzes van het echtpaar exclusief op Belgische kunst te vallen, wat het centrum (C&MVC) haar specifieke karakter geeft.

Het verzamelaarsechtpaar wil de C&MVC doen leven en wil altijd werken uit de verzameling voor bruiklenen ter beschikking stellen om de Belgische kunst zowel in het binnen- als in het buitenland meer bekendheid te geven. Een groot deel van de collectie is dan ook gewijd aan de Belgische abstracte bewegingen.

We bezoeken er 2 tentoonstellingen: Connexions One. Belgische kunst 1945 – 1975 & Escapades, works on paper by Paul Van Hoeydonck.

Deze tentoonstelling is opgevat als een panorama van de Belgische kunst na de Tweede Wereldoorlog. Aan de hand van werk van een veertigtal kunstenaars kan de bezoeker de specifieke kenmerken en het bijzondere karakter ontdekken van de Belgische kunstgeschiedenis van de zogenaamde ‘trente glorieuses’, de dertig glorieuze jaren van economische groei na de oorlog. Veeleer dan te kiezen voor een specifieke stroming of enkele emblematische figuren, gaan we op zoek naar de diversiteit van deze bijzonder bruisende periode. Er wordt bewust afgezien van een opdeling in groepen en hokjes en we laten thema’s aan bod komen die getuigen van de verbindingen die tussen de verschillende protagonisten tot stand kwamen. Dit overzicht laat zien hoe rijk deze kruisbestuiving was en nuances deed ontstaan die kenmerkend zijn voor de complexiteit van de Belgische kunst.

De tentoonstelling rond de tekeningen van Paul Van Hoeydonck is chronologisch opgezet en geeft een beeld van het indrukwekkende en diverse parcours van deze kunstenaar. Niet minder dan 120 werken worden op een originele manier gepresenteerd in de schitterende, spiraalvormige traphal die al de naam ‘klein Guggenheim’ kreeg. De bedoeling van deze expositie is vooral om minder bekende reeksen te belichten. Naast geometrische werken uit de jaren 1950 of assemblages van mannequins en objecten, die als richtsnoer fungeren, wordt er ook aandacht besteed aan zijn uit-gepuurde tekeningen en fotocollages. Deze minder gekende ensembles laten de bezoeker kennismaken met een onverwacht intimistisch en bijzonder fijngevoelig facet van een oeuvre met een opmerkelijk verfijnde techniek.