De Vrienden van Mu.ZEE vierden hun twinstigste verjaardag met onder meer een nieuwe map met kunstwerken in oplage, met werk van vijf  kunstenaars: Louis De Cordier, Joris Ghekiere, Catherina van Eetvelde, Yves Velter en Pieter Vermeersch. Sommigen van hen waren ooit te gast in het Kunsthuis dat gedurende vijf jaar in het Straatje-zonder-Einde aan de Visserskaai werd gerund door de voormalige Vrienden van het PMMK of Vrienden van Mu.ZEE. De map verscheen in een oplage van 100 exemplaren. De prenten in uiteenlopende technieken zijn los verkrijgbaar. Vraag gerust prijs en informatie via info@bildnis.be of 0495 89 05 26.

Louis Decordier (Oostende, 1978) toonde deze zomer naar aanleiding van Beaufort03 op het strand van Bredene zijn Metatron. Dit werk is een weerslag van zijn bijzondere interesse voor metafysica en alchemie. De grote metalen geometrische sculptuur verwijst naar enkele grote kunstenaars uit het verleden die tijdloze vormen hebben afgebeeld, zoals Leonardo da Vinci of Albrecht Dürer. De mysterieuze vorm ziet hij als de boodschapper van het  menselijke intellectuele bestaan die een enorme tijdsoverspanning heeft gemaakt. Het werk sluit aan bij een ander ontwerp dat hij onlangs ook voorstelde in Vrijstaat O., de Golden Disk, een archeologisch artefact van de toekomst. Met zijn project Labyrinth of Egypt kwam hij ook meermaals in de media en geraakte hij ook gekend bij het grote publiek.

Joris Ghekiere (Kortrijk, 1955) was een aantal jaar geleden te gast met een indrukwekkende tentoonstelling in De Bond in Brugge. In zijn olieverfschilderijen en gouaches draait het steeds om heel specifieke thema’s en onderwerpen. Vrouwenportretten, tegelmotieven, abstracte decoratieve patronen en al of  niet exotische planten vormen de kern. De meeste van zijn schilderijen hebben iets te maken met simulatie, reconstructie van de verleiding en misleiding, zowel figuratief als abstract. Voor de Vrienden koos hij als vertrekpunt een abstracte gouache van een abstract geometrisch patroon in verschillende tinten groen. Hierbij gaat het om een optische desoriëntatie: door de opeenvolgende groene tonen/tinten is het moeilijk op de afbeelding te focussen of scherp te stellen, het beeld zelf heeft geen betekenis maar wil het kijken in optische zin verwarren. Het is, volgens Ghekiere, een werk dat geschikt is om te reproduceren, dat zich het best gedraagt op klein formaat, dat boeiend is om te verspreiden als verwarrend maar mooi ding.

Catharina van Eetvelde (Gent, 1967) vertrekt steeds vanuit de tekening die bij haar in een narratieve context wordt gebracht en dus nooit op zichzelf bestaat. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat ze ook animatiefilms maakt. Zo toont ze momenteel in het Saint Louis Art Museum in San Diego de installatie Cruise, een getekende animatiefilm over kruisbestuiving in natuur en cultuur in samenwerking met de dichteres Abigail Lang. Zowel van Eetveldes tekeningen en animatiefilms zijn steeds bijzonder gelaagd en poëtisch, in heel fijne belijningen en zorgvuldige kleurkeuzes. Het uitgangspunt vormen heel subtiele observaties die vervolgens uitgroeien tot een intrigerend geheel en een heel eigen wereld weven.

Yves Velter (Oostende, 1967) is bijzonder gefascineerd door de mens, vooral de beschouwelijke invalshoek, het gedeelte waar we enerzijds vertrouwd mee zijn en dat anderzijds aan ons ontsnapt. Via zijn werk tracht hij deze onderwerpen weer te geven door een heel eigen beeldtaal waarbij menselijke figuren in een geïsoleerde omgeving  worden voorgesteld. Hun identiteit, context en tijdsbesef zijn ontnomen en aangevuld door een activiteit of een metafoor die een cryptische geladenheid heeft. In zijn beeldtaal maakt hij vaak gebruik van brieven die als collage voorkomen in de afgebeelde figuren. Ze zijn afkomstig van een tante die autisme had en in een codetaal  communiceerde met een fictieve wereld. Ze zijn in zijn beeldend werk opgenomen als metafoor voor ontoegankelijkheid.

Pieter Vermeersch (Kortrijk, 1973) vertrekt steeds vanuit een grenzeloze interesse voor de essentie van de abstracte schilderkunst. Het vertrekpunt kan wel een figuratief beeld zijn, maar dat wordt dan toch steeds weer in hoge mate geabstraheerd. Bovendien wordt de schilderkunst ook steeds in relatie gebracht met de ruimte, zowel inhoudelijk als formeel. Vermeersch werkt graag met installaties en heeft dat al verschillende keren in relatie met het landschap gedaan. Zo maakte hij onlangs een 18 kilometer lange installatie voor Beeldenstroom 2009, langs de Schelde en de Kalkense Vaart in Wetteren, vertrekkende van portretten door plaatselijke kunstenaars. Ook voor de prent voor de Vrienden is het vertrekpunt een fotografisch beeld, ditmaal van een architecturale ruimte die nog vaag te herkennen is en die in een felroze tint baadt.